top of page

Ik kon alleen maar uit het raam staren en voelen hoe leeg ik was. En hoe bang dat me maakte dat ik even helemaal niet het nut van het leven inzag.’

NEGEN WEKEN

DORRIT HUPPES | 16.11.14

Voor Juul, ons kleine meisje

​

Hieronder mijn verhaal over de eerste miskraam die ik heb gehad. Ik heb na deze ervaring op papier willen zetten hoe het voor me was. Ook om ruimte te maken om weer zwanger te worden en het laatste stapje in mijn verwerking te zetten. Daarnaast wilde ik dit ook graag opschrijven voor al die vrouwen die net als ik een miskraam hebben gehad. Ik wil graag delen hoe deze ervaring voor mij was en wat het me gebracht heeft. Ik weet inmiddels dat er zoveel vrouwen zijn die dit meemaken. Maar ook dat er zo weinig over geschreven is. Weinig om je aan vast te houden tijdens en na de miskraam. Ik wil met mijn schrijven bijdragen aan het onderlinge steunen van vrouwen die hierdoor heengaan. En die, net als ik in 2014, behoefte hebben aan het delen en samen dragen van de pijn en het gemis.

 

Rouw

Ik voel me zo moe

Het is rauw, dit gevoel

Eindeloos lijkt het wel

Even geen uitzicht op anders

Geen licht, veel duister

Wat is de zin?

De zin is weg. De zin is zoek.

Ik voel me zoek.

 

Sterk zijn

Ik mag niet down zijn. 

Ik ben het niet. 

Nee hoor, aan mij zie je niks. 

Ik ben sterk, ik kan dit wel dragen. 

Jouw verdriet, mijn eigen verdriet.

Ik kan het aan. 

Dat laat ik je zien. 

Maar ondertussen…

 

bottom of page